Πηλός είναι η ανάμειξη αργιλοχώματος με νερό (σε μια σχετική αναλογία 22-25% νερού). Είναι η πρώτη ύλη κατασκευής κεραμικών αντικειμένων.

Η πλαστικότητα είναι η πιο σπουδαία ιδιότητα του πηλού. Η ιδιότητα αυτή μας δίνει την δυνατότητα να κατεργασθούμε τον πηλό, δίνοντάς του την φόρμα που θέλουμε χωρίς ρωγμές και σκασίματα.

Ανάλογα με την θερμοκρασία ψησίματος και τις ιδιότητες που αποκτά, μετά, το κεραμικό αντικείμενο, χωρίζουμε τον πηλό σε τρείς κατηγορίες :

1.       Πηλός χαμηλής θερμοκρασίας, με ψήσιμο (περίπου) από 950 – 1020 βαθμούς Κελσίου. Μετά το ψήσιμο είναι πορώδης, χωρίς μεγάλες μηχανικές αντοχές. Τα αργιλοχώματα αυτά τα βρίσκουμε σε περιοχές της Μεσογείου.

2.       Stoneware, πηλός υψηλής θερμοκρασίας ψησίματος (περίπου) στους 1000 βαθμούς Κελσίου. Μεγάλης μηχανικής αντοχής. Είναι χώματα τα οποία τα βρίσκεις σε περιοχές της Βόρειας Ευρώπης.

3.       Πορσελάνη, με θερμοκρασία ψησίματος (περίπου) στους 1300 βαθμούς Κελσίου. Αυτουαλωποιείται και είναι ημιδιάφανη σαν τελικό προϊόν. Είναι η καθαρότερη μορφή αργιλοχώματος. (Καολίνη)

Από την αρχή της καριέρας μου ερευνώ τα αργιλοχώματα, αναζητώντας την κατάλληλη μίξη αργιλοχωμάτων ώστε να παραγάγω τον καλύτερο πηλό χαμηλής θερμοκρασίας. Εδώ και 40 χρόνια παράγω τον δικό μου πηλό για τα κεραμικά αντικείμενα που κατασκευάζω. Χρησιμοποιώ δυο ή και τρία αργιλοχώματα ώστε να παραγάγω τον καταλληλότερο πηλό για κατασκευή κεραμικών αντικειμένων στον τροχό.

Μεταφέρω την απίστευτα συμπυκνωμένη απάντηση στο ερώτημα που έκανα, πριν πολλά χρόνια, στον αρχιμάστορα Νίκο Θεοδώρου (οδός Μοναστηρίου, Θεσσαλονίκη).

–          “ Ποια είναι η καταλληλότερη λάσπη για κατασκευή κεραμικών αντικειμένων στον τροχό ;”

–          “Αυτή που περπατάει και στήνεται. Πάρε μια αμμουδερή και μια παχιά και θα κάνεις την δουλειά σου”

Περπάτημα εννοούσε αυτή που μετακινείται εύκολα στον τροχό.

Στήσιμο εννοούσε, αυτή που δίνει μια φόρμα και δεν καταρρέει.

*Είναι δύο αντίθετες ιδιότητες που πολύ σπάνια τις βρίσκεις μαζί σε ένα αργιλόχωμα.